Powtórka z polskiego - Mały Książę Antoine’a de Saint-Exupéry’ego oraz Mały Książę odnaleziony Jean-Pierre’a Davidtsa

Druga napotkana planetka w niczym nie była podobna do pierwszej. Całą jej przestrzeń zapełniały ogromne, różnobarwne i świecące tablice. Było ich tyle, że ledwie wystarczyło miejsca, żeby móc stąpać.

„To jeszcze gorsze od baobabów”, pomyślał Mały Książę.

– Pozwól mi odgadnąć – zawołał stentorowy⁵ głos za nim. – Chciałbyś mieć wieszak na płaszcz przedłużony!

Mały Książę odwrócił się. Człowiek w garniturze w kratkę i w krawacie zdobnym w postaci z rysunków animowanych uśmiechał się szeroko, odsłaniając zęby olśniewającej białości.

– Nie trzeba mi wieszaka na płaszcz przedłużony.

– No, no, nie będziesz chyba uczył starego specjalisty od reklamy, jak robi się reklamę. Możesz mi zaufać; za kilka tygodni nikt – powiadam: nikt nie ruszy się bez wieszaka na płaszcz przedłużony. [...]

– Mnie interesują tygrysy.

– Tygrysy?

– Odkąd jestem w tym fachu, nie prowadziłem kampanii reklamowej na temat tygrysów. [...] Przykro mi, mój mały, ale nie zdołam ci pomóc. Mój zapas tygrysów jest obecnie w punkcie zerowym. Nie mogę żadnego ci zaproponować. [...]

– Nie chcę tygrysa – sprostował Mały Książę – mam już jednego. I chcę się go pozbyć. W tym miejscu twarz specjalisty od reklamy zajaśniała.

– O, to zmienia wszystko! Wystarczy przeprowadzić kampanię, by dowieść ludziom, jak modne są tygrysy. Rozumiem przez to akcję ogromną, na skalę światową, przy użyciu wszystkich środków, z udziałem najbardziej popularnych gwiazd ekranu, z zapowiedziami w gazetach, pokazami w telewizji [...]. Wkrótce wszyscy będą przekonani, że bez tygrysa życie nic nie jest warte, ręczę ci za to. Tygrysy pójdą w handlu jak świeże bułeczki, a ludzie będą je sobie wydzierać. [...] Do czego właściwie służy tygrys? [...]

– Do niczego. Pożera baranki i śpi przez resztę dnia.

– Nie szkodzi. Łatwiej sprzedać coś naprawdę bezużytecznego. Im więcej kurzu zbiera się na przedmiotach, tym bardziej ludzie je gromadzą. Kupują całe ich mnóstwo jedynie po to, by się przechwalać albo gnębić sąsiada.